ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Θέμα: Και πάλι καμμιά απάντηση του κ. Ζαμάνη στα 11 αμείλικτα ερωτήματα της μειοψηφίας, για το έργο του οδοφωτισμού.
Ο κ. Ζαμάνης στη νεώτερη ανακοίνωση του για τον οδοφωτισμό, επανέρχεται, χωρίς να απαντά ουσιαστικά σε κανένα ερώτημα μας από τα 11 που του θέσαμε από την αρχή σε σχέση με το σοβαρό αυτό έργο.
Κάτι πάει να ψελίσει. Το κάνει όμως τόσο ανεπιτυχώς, που μας επιτρέπει να διατυπώσουμε τη λαϊκή ρήση ότι ‘’τρίβεται στη γκλίτσα του τσοπάνη’’.
Και εξηγούμαστε:
Ισχυρίζεται ο κ. Ζαμάνης, ότι η μέθοδος με αυτοχρημαστοδότηση είναι η φθηνότερη, χωρίς να παραθέσει πάλι κανένα συγκριτικό στοιχείο.
Εμείς του απαντάμε να ανατρέξει για παράδειγμα, στο Δήμο Ν. Ιωνίας. Εκεί θα διαπιστώσετε ότι για 7.591 τεμάχια φωτιστικών σωμάτων (αντί 9.052 του Δήμου μας) ο προϋπολογισμός του έργου, μέσω δανεισμού από το Τ.Π.Δ.Δ είναι 3.600.000 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του χρηματοδοτικού κόστους καθώς και της συντήρησης, κλπ), αντί για τα δικά μας 10.248.858 ευρώ και αντίστοιχα συμβαίνει στο Δήμο Καλαμάτας.
Ισχυρίζεται ο κ. Ζαμάνης, ότι και άλλοι Δήμοι ακολουθούν αυτή την πρακτική και αναφέρεται σε 13 Δήμους.
Εμείς του απαντάμε,ότι οι Δήμοι στη Χώρα είναι 325 και ότι δεν μας λέει πόσοι Δήμοι έχουν επιλέξει τις άλλες μεθόδους.
Ισχυρίζεται ο κ. Ζαμάνης, ότι ευθυγραμμίζεται πλήρως με την Κοινοτική Οδηγία για τη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος !!!
Εμείς προς απάντηση τον ρωτάμε, άραγε οι άλλοι μέθοδοι δεν ευθυγραμμίζονται παρόμοια;
Ισχυρίζεται ο κ. Ζαμάνης, ότι η διαγωνιστική διαδικασία έγινε με υποδειγματικό τρόπο από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου και καμία από τις εταιρείες που μετέχουν σε τέτοιους διαγωνισμούς δεν την προσέβαλε...
Εμείς του απαντάμε ότι τα τεύχη του διαγωνισμού περιέχουν διάφορους όρους, που αποθαρρύνουν τη συμμετοχή και δεν επιτρέπουν τον υγιή ανταγωνισμό, που θα μπορούσε, με τη σειρά του, να διορθώσει την όποια υπερκοστολόγηση του έργου. Και του αναφέραμε, ως παράδειγμα ότι για την επιλογή του αναδοχου, αποδίδεται υπέρμετρη βαρύτητα στην αξιολόγηση της τεχνικής προσφοράς (κατά 70%), σε σχέση με την οικονομική έκπτωση (30%), δηλ. επιλέγεται διαδικασία που συνήθως καταλήγει σε υποκειμενικά κριτήρια. Και ότι αυτό είναι μεν νόμιμο, αλλά όχι ηθικό. Γι αυτό είναι δύσκολη η ευδοκίμηση μιας προσφυγής.
Ισχυρίζεται ο κ. Ζαμάνης, ότι και εμείς δεν προσφύγαμε κατά των αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου και της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου.
Εμείς του απαντάμε ότι οι επιλογές του Δήμου, να επιλέξει την πιο αντιοικονομική μέθοδο, με υπερκοστολόγηση του έργου και μια διαγωνιστική διαδικασία που δεν ευνοεί τον υγιή ανταγωνισμό για να την διορθώσει, ενώ δεν υπηρετούν το Δημόσιο συμφέρον, όμως, πρόκειται για θέματα σκοπιμότητας και όχι τυπικά, που να επιδέχονται προσφυγή.
Ισχυρίζεται ο κ. Ζαμάνης, ότι ο σύμβουλος του Έργου ενημέρωσε τις Δημοτικές παρατάξεις και έδωσε απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα πουτου τέθηκαν.
Εμείς του απαντάμε, ότι εδώ κυριολεκτικά τρίβεται στη γκλίτσα του τσοπάνη. Μα κ. Ζαμάνη επικαλείθε έναν άνθρωπο,
• Που τον προσλάβατε αφού διαγωνίσθηκε με τον εαυτό του, για να ετοιμάσει τον διαγωνισμό για την επιλογή του αναδόχου του έργου αλλά και του καθοριστικής σημασίας, ανεξάρτητου συμβούλου που θα το παρακολουθεί,
• Ο οποίος όπου αναμείχθηκε (σε παρόμοιους διαγωνισμούς 5 Δήμων), το αποτέλεσμα ήταν ο ίδιος να αναδειχθεί και ως ανεξάρτητος σύμβουλος, γεγονός που το χαρακτηρίσαμε ότι ‘’Γιάννης πίνει και Γιάννης κερνά’’.
Και ακόμη, ότι στους στους 4 από τους παραπάνω Δήμους, το αποτέλεσμα ήταν, να συμμετέχουν στο διαγωνισμό για την επιλογή αναδοχου για το έργο, μόλις 2 εταιρείες και τελικά αξιολογήθηκε μόνον η μία, δηλ. δεν υπήρξε ουσιαστικός ανταγωνισμός.
κ. Ζαμάνη, τελικά δεν μπορείτε να απαντήσετε και προσπαθείτε με ‘’άλλα λόγια να αγαπιόμαστε’’ να υπερασπισθείτε μια σαθρή διαδικασία πολύ επιβαρυντική για το Δημόσιο Συμφέρον.
Οι αρχικές γκρίζες ζώνες, είναι πλέον πικρές αλήθειες, που διορθώνονται μόνον με επαναπροσέγγιση του θέματος. Για μας το θέμα παραμένει ανοικτό.
Οι Παρατάξεις
‘’Ενωτική Πρωτοβουλία’’
‘’Νέα πνοή για το Διόνυσο’’
‘’Δημοκρατική Ανατροπή Διονύσου’’
Υ.Γ.: κ. Ζαμάνη πολύ καταπιάνεστε με τα περί ‘’μόχλευσης ιδιωτικών πόρων’’. Μόνο που αυτή η μέθοδος απαιτεί και χαλύβδινη θέληση για διαφάνεια, ώστε να εξυπηρετείται το Δημόσιο συμφέρον. Ιδού η Ρόδος!
