Dr. Jekyll and Mr. Hyde
είναι μια γκόθικ νουβέλα φανταστικής λογοτεχνίας γραμμένη από τον Σκωτσέζο συγγραφέα Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1886 στο Λονδίνο.
Αλλά αυτό που είδαμε ήταν της Λόρεν Γουίλσον :
«Η Παράξενη Υπόθεση του Δόκτωρ Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ (The Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde)»
Μια «φάρσα τρόμου», μια μαύρη κωμωδία φτιαγμένη με τα υλικά του «θεάτρου γελοιότητας», γράφει χαρακτηριστικά στο πρόγραμμα της παράστασης η σκηνοθέτης κα Εύχαρις Παπαϊωάννου.
Κι εγώ θα πω με την σειρά μου ότι πρόκειται για μια εξαιρετική παράσταση που παρακολούθησα το βράδυ του Σαββάτου, 16/2 στις 20.30 στο Πολιτιστικό Κέντρο Κρυονερίου.
Στην παράσταση ο θεατής θα καταλάβει μέχρι που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος και το τι είναι ικανός να κάνει όταν του δίνεται η δυνατότητα να είναι απόλυτα ελεύθερος.
Ένας επιστήμονας είναι υπεύθυνος για το δημιούργημά του, για τον τρόπο και τον σκοπό που θα το χρησιμοποιήσει ;
Φυσικά και είναι υπεύθυνος.
Φυσικά και είναι υπεύθυνος.
Στην υπόθεση του έργου διακρίνεται η αδυναμία του ανθρώπου και η διττή του προσωπικότητα που λόγω των διαφόρων εξωτερικών παραγόντων και συνθηκών (όπως η κοινωνία, η θρησκεία, οι νόμοι κι οι κανόνες) αναγκάζεται να μένει κρυφή και να είναι εμφανής μόνο ο “καθωσπρέπει” εαυτός του, ενώ ο ασύδοτος, ο ανεξέλεγκτος, ο «κακός» αναγκαστικά καταπιέζεται. Αλλά, το τρομακτικό είναι μέχρι που μπορεί να φτάσει η συμπεριφορά του ανθρώπου όταν δεν υπάρχουν φραγμοί και όρια.
Η μεταμόρφωση του Dr. Jekyll σε Mr. Hyde από τον Δημήτρη Βάτσο είναι εκπληκτική. Η ερμηνεία του δε, καθηλωτική. Η αντίθεση του ενός χαρακτήρα με τον άλλον είναι συγκλονιστική. Γρήγορες σκηνές που δεν κουράζουν και η παράσταση εξελίσσεται χωρίς να κάνει «κοιλιά».
Ευρηματικά έξυπνη και γεμάτη «χάρη» η σκηνοθεσία της παράστασης από την κα Εύχαρι Παπαϊωάννου.
Εξαίρετες είναι οι ερμηνείες κι από τους υπόλοιπους ηθοποιούς, κοστούμια και σκηνικά που σε μεταφέρουν στο πνεύμα της εποχής, εκπληκτική ατμόσφαιρα, σκοτεινή όπου χρειάζεται και επιβλητική που σε συνεπαίρνει.
Δεν είδα μια παράσταση ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας. Είδα επαγγελματίες ηθοποιούς που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους καθόλη τη διάρκεια της παράστασης.
Για ποιόν να πρωτομιλήσεις, σε ποιόν να πρωτοαναφερθείς ;
Όλοι τους ήσαν καταπληκτικοί και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια :
Όλοι τους ήσαν καταπληκτικοί και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια :
• Στον αξεπέραστο Δημήτρη Βάτσο (δρ. Χέντρυ Τζέκυλ),
• Στον πετυχημένο Γιώργο Κομνηνάκη (Ζαβιέ Παλαβερσόν),
• Στην χαριτωμένη Τζένη Παπαδοπούλου (Ροζαμούντα Αγκινάραμπελ),
• Στην ξεχωριστή καρατερίστα Λαμπρινή Μήλα (Λαίδη Χλιδοσνομπαριάν),
• Στην ασυναγώνιστη Τζένη Σαμπανίκου (Αμβροσία Τζέκυλ),
• Στην εκπληκτική Χρυσούλα Θάνου (Ευφρονία Τζέκυλ),
• Στις θαυμάσιες Εύη Ρόμπου (Μπιγκόνια - υπηρέτρια) και Μαργαρίτα Λήτου (Τετζερίνς - μαγείρισσα),
• Στον Χριστόφορο Οσπιτσι - (αστυφύλακα) και στον Γιάννη Ψυρίδη (υπαστυνόμο),
• Στην χαρισματική μικρή ηθοποιό Δήμητρα Νάτση που ερμήνευσε με αληθινή επιτυχία το διπλό ρόλο της Καλλιόπης (το καλό κοριτσάκι) και της Πηνελόπης (το κακό κοριτσάκι). Γι’ αυτή της την ερμηνεία τις αξίζουν ιδιαίτερα συγχαρητήρια.
Ακόμη, πολλά συγχαρητήρια αξίζουν και σε όλους τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης :
• Για τα όμορφα κοστούμια μέσα στο πνεύμα της εποχής και τα πετυχημένα σκηνικά που σε μεταφέρουν διαχρονικά στο χώρο που εκτυλίσσεται το έργο (Νάσι Δρακάκη - Κοζακλή),
• Για τους στιχούς και τη μουσική που ακούστηκαν και βοηθούσαν στην καλύτερη ερμηνεία των ρόλων (Δήμητρα Καραμπεροπούλου),
• Για τον φωτισμό και τον σωστό χειρισμό του (Θ. Ντούλας και Γ. Μασέλης),
Ήταν μια πετυχημένη παράσταση που αξίζει να δείτε.
Έφυγα κατενθουσιασμένος γι’ αυτό σας την συνιστώ !
Έφυγα κατενθουσιασμένος γι’ αυτό σας την συνιστώ !
Τελειώνω, αναφέροντας κάτι όμορφο και διασκεδαστικό που συνέβει όταν χαιρετούσα τους ηθοποιούς δίνοντας τους συγχαρητήρια.
Πλησίασα την μικρή Δήμητρα Νάτση και θέλοντας να αστειευτώ, της είπα :
«Συγχαρητήρια Καλλιόπη» και η χαριτωμένη μικρή Δήμητρα Νάτση πιάνοντας το πνεύμα του αστεϊσμού μου, κάνοντας τη χαρακτηριστική γκριμάτσα του ρόλου της, απάντησε :
«Δεν είμαι η Καλλιόπη, η Πηνελόπη είμαι!»
Μπράβο σας!
Νίκος Δακορώνιας
