“Διπλή Γιορτή”
Ο Φώτης Κόντογλου, δάσκαλος του Τσαρούχη και του Εγγονόπουλου, έγραψε: “Η Ρωμιοσύνη και Ορθοδοξία είναι ένα πράγμα […] Η Ρωμιοσύνη είναι ζυμωμένη με την Ορθοδοξία, γι’ αυτό Χριστιανός και Έλληνας ήτανε το ίδιο”.
Ελλάδα 2015...
Η 25η Μαρτίου είναι αργία. Ο εκκλησιασμός και η δοξολογία αποτελούν μαθητική δραστηριότητα. Ο ψυχρός, χειμωνιάτικος ακόμα, αέρας ανεμίζει τα σημαιάκια.
Οι ομιλίες των επισήμων παραμένουν μακροσκελείς και περνούν απαρατήρητες, ενώ καμαρώνουν σε εξέδρες οι γραβατωμένοι δήμαρχοι. Η οχλαγωγία δεν παύει κατά την ‘’ενός λεπτού σιγή’’. Οι “Αμαλίες”, με τις συνθετικές γαλάζιες τσαλακωμένες φούστες, περιφέρονται μέχρι να μπουν στη γραμμή για να παρελάσουν. Υπομονετικά περιμένουν τα μαραμένα στεφάνια την κατάθεσή τους στο εμφανέστατα ημιθανές ηρώο.
Τα “αντιπαθώς συγκινητικά” εμβατήρια παιανίζουν και η παρέλαση παραμένει ευκαιρία για φωτογραφίες/ενθύμια των παιδιών. Και μετά, συρροή γονέων και παιδιών στο κοντινό καφέ και ύστερα μπακαλιάρος σκορδαλιά και κρασί και υπνάκο το μεσημέρι…
Ημέρα μνήμης και ο τρόπος που “γιορτάζουμε” δεν θυμίζει τον αγώνα, τον ηρωισμό, τους νεκρούς, ούτε επαναφέρει στο νου τη διπλή γιορτή και τον συμβολισμό που παραπέμπει στο δέσιμο του Ελληνισμού με την Ορθοδοξία, μ’ όλες τις αρρυθμίες και τις αγκίδες της πολυπαθούς σχέσης.
Κι όμως, ο ίδιος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εξέφρασε την άρρηκτη για αιώνες αλληλεξάρτηση, αλληλοϋποστήριξη και συμπόρευση Χριστιανισμού και Ελληνισμού.
Ογδόη Οκτωβρίου 1838 και πλήθος ανθρώπων (μεταξύ των οποίων πολλοί μαθητές, μια που αρχικά σ’ αυτούς είχε ζητήσει να μιλήσει χωρίς να υπολογίσει ότι στην μικρή Αθήνα το νέο εξαπλώθηκε γρήγορα) συγκεντρώνεται στην Πνύκα για να ακούσει τον ηγέτη του ’21. Στις 10 το πρωί ο 68χρονος Γέρος του Μοριά καταφτάνει και τίθεται υπό το άγρυπνο βλέμμα “σμήνους χωροφυλακής”. Η ομιλία που θα ακολουθήσει θεωρήθηκε πνευματική κληρονομιά για τη νέα γενιά. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η σύγχρονη κριτική ματιά στην ομιλία τούτη θα μπορούσε δυνητικά να περιλαμβάνει απογοητευτικές διαπιστώσεις, εντούτοις η καθαρότητα της δήλωσης του οπλαρχηγού της Επανάστασης είναι αδιαμφισβήτητη: “[…] όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος”. Τάδε έφη Κολοκοτρώνης.
Χρόνια Πολλά.
Γραφείο Τύπου «Νέα Πνοή για τον Διόνυσο»
