Συγγνώμη για τον κάπως εκτενή σχολιασμό μου. Όμως με αφορμή τα τελευταία χιόνια είχαμε για μια άλλη φορά διάφορες αναφορές για τον θεσμό και την ιστορία των εθελοντών στο Δήμο μας. Για την προσφορά τους - που συμφωνούμε όλοι ότι είναι σπουδαία - αλλά και για το ποια ήταν η δημοτική αρχή που ξεκίνησε τον θεσμό.
Νοιώθω την υποχρέωση να αναφερθώ για πρώτη φορά, στην ιστορία του θεσμού στον Δήμο μας, λέγοντας εξαρχής ότι τιμώ τις όποιες καλές προσπάθειες έχουν κατά καιρούς κάνει οι άλλοι συνάδελφοι Πρόεδροι και Δήμαρχοι στις πόλεις του Δήμου μας.
Όμως οι εθελοντές ξεκίνησαν στη περιοχή το 1992 από την τότε Κοινότητα Αγ. Στεφάνου στην οποία είχα την τιμή να είμαι Πρόεδρος. Πρώτα γραφεία το κτήριο της τότε Κοινότητας, επί της πλατείας Δημοκρατίας και μετά από ένα χρόνο, σε αίθουσα (οι άλλες δόθηκαν για νηπιαγωγείο, συλλόγους και φορείς) στο χώρο του σημερινού Νηπιαγωγείου, δίπλα στις γραμμές του ΟΣΕ.
Οι εθελοντές μας, οι οποίοι εξ αρχής ξεπερνούσαν τους 100, με πολλές περιπτώσεις συμμετοχής ολόκληρων οικογενειών, λειτουργούσαν κατά βάρδια και με ευθύνη συγκεκριμένου γεωγραφικού τομέα της πόλης, είχαν επικεφαλείς που ήταν εφοδιασμένοι με τα τότε μέσα της εποχής όπως μοτορόλα - ασύρματο κλπ και είχαν στη διάθεσή τους Ι.Χ. αυτοκίνητα και μηχανάκια εθελοντών με καύσιμα -αλλά πολλές φορές και γεύματα - που πλήρωνε η Κοινότητα. Τους καλοκαιρινούς ιδιαίτερα μήνες - και για το φόβο πυρκαγιών - λειτουργούσαν σε 24ωρη βάση με πρόγραμμα περιπολίας και φύλαξης αναρτημένο και δημοσιοποιημένο έγκαιρα στον τοπικό τύπο και σε κεντρικά σημεία της πόλης, λειτουργώντας και σαν κίνητρο συμμετοχής.
Θα έπρεπε να αναφέρω και να τονίσω ονομαστικά την συνεισφορά συνεργατών και συμπολιτών οι οποίοι έδωσαν αυτό τον ωραίο αγώνα με περίσσια αγάπη και ενθουσιασμό. Δεν το κάνω γιατί ξέρω ότι θα ξεχάσω πολλούς πρωταγωνιστές. Ξέρω όμως ότι όλα αυτά έγιναν γιατί υπήρχε μία ευαισθητοποιημένη και πρωτοπόρα κοινωνία που πίστεψε και πάντα ακολουθούσε τις πρωτοβουλίες της τότε Δημοτικής Αρχής.
Αυτή είναι η ιστορία και η πατρότητα ενός θεσμού που τόσο προσφέρει και δίκαια αγαπήθηκε και που φυσικά εξελίχθηκε από επόμενες προσπάθειες.
Όμως αυτός ο θεσμός, (όπως άλλωστε και ΚΑΠΗ, ΚΕΠ, Πολιτιστικό Κέντρο, Κλειστό Γυμναστήριο κλπ, πρώτα λειτούργησε στον Αγ. Στέφανο και μετά επεκτάθηκε στις άλλες πόλεις του σημερινού Δήμου.
Αυτά τα γράφω για την ιστορία, για να μην παραποιείται η πραγματικότητα αλλά και για την μεγάλη υποχρέωση που έχω στους συνεργάτες (και τους συμπολίτες) που στήριξαν όλα αυτά που με περηφάνεια αναφέρω.
Όμως οι εθελοντές ξεκίνησαν στη περιοχή το 1992 από την τότε Κοινότητα Αγ. Στεφάνου στην οποία είχα την τιμή να είμαι Πρόεδρος. Πρώτα γραφεία το κτήριο της τότε Κοινότητας, επί της πλατείας Δημοκρατίας και μετά από ένα χρόνο, σε αίθουσα (οι άλλες δόθηκαν για νηπιαγωγείο, συλλόγους και φορείς) στο χώρο του σημερινού Νηπιαγωγείου, δίπλα στις γραμμές του ΟΣΕ.
Οι εθελοντές μας, οι οποίοι εξ αρχής ξεπερνούσαν τους 100, με πολλές περιπτώσεις συμμετοχής ολόκληρων οικογενειών, λειτουργούσαν κατά βάρδια και με ευθύνη συγκεκριμένου γεωγραφικού τομέα της πόλης, είχαν επικεφαλείς που ήταν εφοδιασμένοι με τα τότε μέσα της εποχής όπως μοτορόλα - ασύρματο κλπ και είχαν στη διάθεσή τους Ι.Χ. αυτοκίνητα και μηχανάκια εθελοντών με καύσιμα -αλλά πολλές φορές και γεύματα - που πλήρωνε η Κοινότητα. Τους καλοκαιρινούς ιδιαίτερα μήνες - και για το φόβο πυρκαγιών - λειτουργούσαν σε 24ωρη βάση με πρόγραμμα περιπολίας και φύλαξης αναρτημένο και δημοσιοποιημένο έγκαιρα στον τοπικό τύπο και σε κεντρικά σημεία της πόλης, λειτουργώντας και σαν κίνητρο συμμετοχής.
Θα έπρεπε να αναφέρω και να τονίσω ονομαστικά την συνεισφορά συνεργατών και συμπολιτών οι οποίοι έδωσαν αυτό τον ωραίο αγώνα με περίσσια αγάπη και ενθουσιασμό. Δεν το κάνω γιατί ξέρω ότι θα ξεχάσω πολλούς πρωταγωνιστές. Ξέρω όμως ότι όλα αυτά έγιναν γιατί υπήρχε μία ευαισθητοποιημένη και πρωτοπόρα κοινωνία που πίστεψε και πάντα ακολουθούσε τις πρωτοβουλίες της τότε Δημοτικής Αρχής.
Αυτή είναι η ιστορία και η πατρότητα ενός θεσμού που τόσο προσφέρει και δίκαια αγαπήθηκε και που φυσικά εξελίχθηκε από επόμενες προσπάθειες.
Όμως αυτός ο θεσμός, (όπως άλλωστε και ΚΑΠΗ, ΚΕΠ, Πολιτιστικό Κέντρο, Κλειστό Γυμναστήριο κλπ, πρώτα λειτούργησε στον Αγ. Στέφανο και μετά επεκτάθηκε στις άλλες πόλεις του σημερινού Δήμου.
Αυτά τα γράφω για την ιστορία, για να μην παραποιείται η πραγματικότητα αλλά και για την μεγάλη υποχρέωση που έχω στους συνεργάτες (και τους συμπολίτες) που στήριξαν όλα αυτά που με περηφάνεια αναφέρω.
