Μιχάλη,
Σε γνώρισα
πριν 25 χρόνια, όταν φευγάτος στα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά,γυρνούσα στο Μπογιάτι
που έτσι το ήξερα από τον πατέρα μου και στους κακοφτιαγμένους δρόμους, ένα
αγόρι με δυνατούς ώμους, κουβαλούσε στα χέρια του μια ζωή που του δόθηκε επιλεκτικά
από τη φύση για να παλέψει αντίξοα τις δύσκολες συνθήκες της, σαν να θελε να
βγάλει συμπεράσματα για τις αντοχές του σώματος και της ψυχής.
Δεν ήταν
λίγες οι φορές που το επαγγελματικό μου άγχος για την επόμενη μέρα με είχε
κυριεύσει και βλέποντας το αγόρι αυτό να ανεβαίνει τον ανήφορο με το χαμόγελο,
προσπερνώντας κάθε συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει ο ανθρώπινος νους και η
κοινή σκέψη, να παίρνω δυνάμεις όταν η φωνή του εαυτού μου έλεγε, κοίτα αυτός
μπορεί, εσύ;
Καταλάγιασα
στο Μπογιάτι και ήμουνα πνευματικά τυχερός, που σε είχα κοντινό γείτονα. Την
πανέμορφη οικογένεια σου λίγοι κατορθώσαμε να έχουμε.
Στις δικιές
μου ιδιορρυθμίες και κακιές στιγμές, τις φωνές και τις αντιδράσεις μου,η στιγμή
που σε συναντούσα το πρωί για να πας για καφέ στην πλατεία με το χαμόγελο, όχι
μόνο στα χείλη αλλά σ’όλο το κορμί και με το βλέμμα να κοιτάει χαμηλά, ήταν σαν
να μου έλεγε το παράκανες, αισθάνσου καλά, προσπάθησε, εμείς μαζί σου είμαστε
γείτονες, συνοδοιπόροι, άνθρωποι.
Δεν μαλώσαμε
ποτέ και όταν η αγάπη για την ομάδα σου με ενοχλούσε οπαδικά, όπου και να
βρισκόμασταν μια έκτη αίσθηση που είχες άλλαζε τη συζήτηση και με δική σου
προσπάθεια η εικόνα του αγοριού με τις μεγάλες πλάτες σκίαζε κάθε αμφιβολία της
όξυνσης .
Τελευταία με
έλεγες γρουσούζη γιατί όποτε με έβλεπες πριν από αγώνα του ΠΑΟ η ομάδα σου
έχανε. Δεν πιστεύω σε αυτά. Ο σεβασμός όμως που έχω στην προσπάθεια ζωής και
στη χαρά που σου δίνει η νίκη της ομάδας σου μ εκανε να κρυβομαι και
χαριτολογώντας, δηλαδή καθημερινά. Το θελα παρότι δεν θα σε συναντούσα.
Η φύση όμως
είδε και απ’ το πείραμα και το
παράδειγμα ζωής που σου βαλε να κάνεις, έδωσε στην ψυχή και στην αγάπη(λέξη που
δύσκολα λέω εγώ) μία νίκη οικολογική, γελαστή, ανθρώπινη, πράσινη. Σε κατέταξε
λοιπόν σήμερα στην κατηγορία των κοινών ανθρώπων όπως εμείς και με μια κοινή
συνθήκη έφυγες και εσύ.
Θα σε
θυμάμαι πάντα
Οδυσσέας
(Οδυσσέας Ζωγραφάκης)
* Το edionysos.gr εκφράζει τα συλλυπητήριά του προς την οικογένεια του πρόσφατα εκλιπόντος Μιχάλη Θεοδωρίδη, ο οποίος υπήρξε υπόδειγμα οικογενειάρχη αλλά και παράλληλα αγωνιστή της ζωής κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Καλό ταξίδι Μιχάλη !
