ΑΦΟΥ ΕΧΤΙΣΑΝ ΠΡΩΤΑ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ, ΑΡΧΙΣΑΝ ΜΕΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΑΣΟΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΠΛΟΥΤΙΣΑΝ ΣΤΗΝ... ΚΑΜΠΟΥΡΑ ΜΑΣ.
Η ΙΔΙΑ, ΤΕΛΟΣ,ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΟΤΙ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΑΠΕΦΥΓΕ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΕ ΤΥΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ... ΠΗΓΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ (ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ, ΠΟΥ ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ ΟΡΙΑΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΠΕΙ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΧΡΩΜΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΩΝ ΟΙΚΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ).
Το «αφήγημα» του δασικού προβλήματος
Όπως ίσως αρκετοί από εσάς γνωρίζετε, για πάρα πολλά χρόνια ασχολούμαι στην πόλη μου, τον Αγ. Στέφανο, άρα κατ' επέκταση και στον Δήμο Διονύσου σήμερα, με το πρόβλημα του χαρακτηρισμού των δασικών εκτάσεων. Ειρωνικά το ανέφερα ως αφήγημα, το πρόβλημα του δασικού δεν έχει τα χαρακτηριστικά ενός απλού αφηγήματος. Στις τραγωδίες μάλλον θα το κατατάσσαμε λογοτεχνικά.
Το δασικό είναι χαρακτηριστικό της «σουρεάλ» κατάστασης διαχείρισης σοβαρών προβλημάτων της χώρας μας.
Σουρεαλιστικό κυριολεκτικά: το υπέροχο αιωνόβιο δάσος του Δήμου Διονύσου, στην τοπική κοινότητα Διονύσου να είναι σχέδιο πόλης, ενώ πυκνοδομημένες περιοχές στην τοπική κοινότητα Αγ. Στεφάνου και Άνοιξης να είναι όχι μόνο Δάσος αλλά και αναδασωτέες.
Όπως πολύ καλά καταλαβαίνουμε όλοι, αυτές οι καταστάσεις ρυθμίστηκαν από λογιών - λογιών συμφέροντα, είτε οικονομικά-πλούτισαν αρκετοί δασονόμοι στην καμπούρα μας- είτε κοινωνικά - αρκετοί κοινωνικοί τσαρλατάνοι, αφού έχτισαν τα σπιτάκια τους ή τις σπιτάρες τους στις αντίστοιχες περιοχές, μετά, κατήγγειλαν τους γείτονές τους ότι χτίζουν μέσα στο δάσος.
Αυτή η κοινωνική ρουφιανιά, όταν έγινε από ανθρώπους που είχαν προσβάσεις σε κέντρα εξουσίας, κέντρα λήψης αποφάσεων, προκάλεσε μεγάλες ζημιές στον τόπο.
Μεγάλες ζημιές στον τόπο προκάλεσε η αδιαφορία των δασαρχείων και των δασαρχών στην διαφύλαξη και διάσωση των υπέροχων περιαστικών δασών που υπήρχαν στην περιοχή του Αγ. Στεφάνου και στις γύρω περιοχές. Δάση πού αφέθηκαν χωρίς την ανάλογη φροντίδα προληπτικής πυροπροστασίας και χάθηκαν αβοήθητα και μαζί τους χάθηκε η μεγάλη βοήθεια που προσέφεραν στην ποιότητα της ζωής μας, αλλά και της ζωής των κατοίκων της Αθήνας.
Πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι, τα δάση αυτά που κάηκαν, ουδέποτε κτίστηκαν, διότι, πρώτον, ήταν σε περιοχές εκτός σχεδίου και, δεύτερον, τα δασικά αυτά εδάφη ανήκουν στην λεκάνη απορροής της Λίμνης Μαραθώνα. Απλά ποτέ δεν προστατεύτηκαν από τις αρμόδιες κατά το σύνταγμα υπηρεσίες του κράτους.
Καθώς τα χρόνια περνούν και οι περιοχές μεγαλώνουν, όλο και περισσότεροι πολίτες επέλεγαν να ζήσουν στις δικές μας περιοχές, ψάχνοντας για καλύτερη ποιότητα ζωής.
Οι νέοι αυτοί συνδημότες μας, λειτούργησαν με όλους τους νόμιμους τρόπους που ορίζει η πολιτεία για να κτίσουν τα σπίτια τους και έβγαλαν κανονικές νόμιμες άδειες. Περιοχές αυθαιρέτων στις δικές μας δημοτικές κοινότητες δεν υπάρχουν.
Ευτυχείς και ανύποπτοι, με το όραμά τους για καλύτερη ζωή να γίνεται πραγματικότητα, έχτισαν τα σπίτια τους και συνέχισαν την ζωή τους. Ώσπου μια καλοκαιρινή πυρκαγιά, πέρασε σαν δαίμονας, μέσα από τον οικισμό μας και οι μάχες που δώσαμε για να γλυτώσουμε τα σπίτια μας από την πυρά ήταν γιγάντιες.
Και τα σπίτια δεν κάηκαν, τα σώσαμε-τουλάχιστον έτσι νομίζαμε, οι αφελείς!
Πολλά χρόνια μετά από αυτό το συμβάν, δύο φίλοι ήρθαν να κατοικήσουν στον Άγιο Στέφανο. Αγόρασαν εξ΄ αδιαιρέτου ένα ωραίο οικόπεδο και ξεκίνησαν τις διαδικασίες να κτίσουν τα σπίτια τους. Χτίζει ο πρώτος μια χαρά και ετοιμάζεται ο δεύτερος. Και τότε τσακώνονται, φιλικός εμφύλιος - ότι χειρότερο - και το σπουδαιότερο: ο έχων ήδη χτίσει το σπίτι του καταγγέλλει τον πρώην φίλο του ότι θέλει να χτίσει μέσα στο δάσος. Και ακόμα αυτή την διαμάχη πληρώνουμε.
Ατελείωτες προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος παρέμειναν άκαρπες. Ώσπου ήρθε μια ευλογημένη στιγμή που ένας ρεαλιστής Υπουργός, έχοντας εμπειρία των ταλαιπωριών που προκαλούνται από τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς, συνεργαζόμενος με δημάρχους και επιστήμονες που ήθελαν να φέρουν καλό αποτέλεσμα στην κοινωνία και όχι στην τσέπη τους, έφτιαξαν τον νόμο 4280 που έλυνε τα χρονίζοντα προβλήματα μέσα σε εγκεκριμένους οικισμούς.
Και τότε πιστέψαμε το απίστευτο, ότι ξεκαθαρίσαμε! Χα, χα, χα, αμ, δε!!!!!
Ήδη εκπρόσωπος της αριστεράς του χαβιαριού, δασολόγος και νυν Υπουργός είχε εξαγγείλει ότι, όταν η αριστερά έρθει στα πράγματα, θα καταργήσει τον νόμο και θα λύσει τα προβλήματά μας, μέσω Δασικών χαρτών.
Ε ρε γλέντια, μάλλον για τον επόμενο αιώνα, θα πάει για λύση το θέμα! Εμείς, τότε, θα είμαστε σε τόπους χλοερούς, ένθα απέδρα πάσα οδύνη λύπη και στεναγμός.
Ο Δήμαρχος Διονύσου, αντιλαμβανόμενος ότι του φεύγει η κατάσταση μέσα από τον έλεγχο και οι δασολόγοι θα αρχίσουν το σουλάτσο μέσα στον δήμο και θα γίνει της δευτέρας παρουσίας, έκανε κάτι ακόμη πιο απίστευτο! Έλυσε το πρόβλημα μόνος του, μονομάχησε ως νέος Δον Κιχώτης με τα προβλήματα, τα «νίκησε», έστησε μία επιτύμβιο στήλη πορτοκαλί χρώματος επάνω στο πεδίο της μάχης και πήγε για ύπνο!
……… Καληνύχτα Κεμάλ, αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα..
Λένα Παπαπαναγιώτου *
Άγιος Στέφανος
14/1/2017
* Η κα Παπαπαναγιώτου είναι πρ.Δημοτική Σύμβουλος και Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής
της κίνησης "ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ"
