Αν αναλογιστούμε ότι σήμερα στην Γαλλία, τη χώρα του «φωτός», ο Πρόεδρος της δεν ανήκει σε κανένα κόμμα, ότι τα παραδοσιακά κόμματα της εξαφανίστηκαν και ότι μερικοί «αδιάφοροι» έβγαλαν την Αγγλία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ή εξέλεξαν στις ΗΠΑ τον κύριο Τραμπ, θα προβληματιστούμε για την πολιτική πορεία αυτού του κόσμου.
Κατά συνέπεια εκείνο που τελικά, φαίνεται ότι έχει απομείνει ακόμη σαν «εθνικό μετερίζι» και τελευταίο «κάστρο» για την Κοινωνία των Πολιτών και τη Δημοκρατία είναι ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με όλες τις στρεβλώσεις και αδυναμίες του.
Δεν θα προσπαθήσουμε εδώ να αναλύσουμε για ακόμη μια φορά, το σημαντικό ρόλο που παίζει ο Δήμος, στην σημερινή εποχή της άναρχης παγκοσμιοποίησης και της ισοπέδωσης των πάντων. Αντίθετα θα προτείνουμε λύσεις υλοποίησης όλων όσων κατά καιρούς ισχύουν στους Δήμους και τις Περιφέρειες.
Παρακολουθούμε λοιπόν τον τελευταίο καιρό, στην Πατρίδα μας, τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις, αναλύσεις, παρουσιάσεις και προτάσεις που κατατίθενται στα διάφορα forum για την Αυτοδιοίκηση ή γράφονται σε διάφορες ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, ή τέλος παρουσιάζονται στα ΜΜΕ από τους αρμόδιους φορείς τόσο του ΥΠΕΣ όσο και από τα όργανα της Αυτοδιοίκησης (ΚΕΔΕ κλπ).
Χωρίς αφορισμούς, κραυγές ή χειροκροτήματα πρέπει να δεχθούμε ότι ο «Καλλικράτης», με τις όποιες και όσες αδυναμίες του, έκανε βαθιές τομές στην Αυτοδιοίκηση και στην λεγόμενη «αρχιτεκτονική» του κράτους, όπως επίσης και ότι οι προτάσεις της Επιτροπής του ΥΠΕΣ διορθώνει κάποιες στρεβλώσεις του αρχικού νόμου, απαλείφει τη μέχρι σήμερα αναπτυσσόμενη ρητορική ότι είναι «μνημονιακό κατασκεύασμα» αλλά δεν έχει το θάρρος να προτείνει ουσιαστικές αλλαγές.
Εκείνο όμως που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, όσες αναλύσεις και αναφορές γίνουν, όσοι προβληματισμοί και αν αναπτυχθούν από όλους αυτούς τους σημαντικούς ανθρώπους που ασχολούνται, σε θεωρητικό κυρίως επίπεδο, με το νόμο «Καλλικράτη» είναι ότι απουσιάζει το «εργαλείο» με το οποίο θα υλοποιηθούν οι προτάσεις ή θα εφαρμοστούν οι διαδικασίες που απαιτούνται για τη λειτουργία του.
Είναι απορίας άξιον ότι και σήμερα αναπτύσσεται, για παράδειγμα, ένας προβληματισμός για την αποκέντρωση αρμοδιοτήτων, για τις υπευθυνότητες και τη λειτουργία του Δημάρχου (δημαρχιοκεντρικό σύστημα), τα συστήματα ελέγχου και διαφάνειας για ζητήματα δημοτικής – τοπικής δημοκρατίας (απολογισμοί διοίκησης), για την οικονομική διαχείριση των Ο.Τ.Α., για τη μεταφορά πόρων, κλπ και δεν υπάρχει ούτε μία πρόταση από τις υπάρχουσες στην επιστήμη της «Οργάνωσης & Διοίκησης» για το πώς αυτά θα υλοποιηθούν.
Είναι συνεπώς εμφανές ότι οι μέχρι σήμερα προσεγγίσεις για την Τ.Α. έχουν γίνει από τη σκοπιά του Συνταγματικού Δικαίου, της Διοικητικής Επιστήμης και Δημοσίου Δικαίου ή άλλων παρεμφερών επιστημών και έχει αγνοηθεί το «εργαλείο» με το οποίο απαντιέται το πως θα υλοποιηθούν όλα αυτά.
Απουσιάζει δηλαδή η επιστήμη της Οργάνωσης – Διοίκησης, η Διοίκηση Ολικής Ποιότητας, αλλά και οι εφαρμοσμένες πρακτικές όπως το Κ.Π.Α., τα Συστήματα Διοίκησης Ανθρώπινου Παράγοντα, ο προσδιορισμός των αναγκών για Εκπαίδευση του Προσωπικού, η Πληροφορική σαν υποστηρικτικό εργαλείο Διοίκησης, η Διεργασιοκεντρική Προσέγγιση και η Καταγραφή του έργου με τη μορφή διαδικασιών που βοηθά την ορθή λειτουργία του Εσωτερικού Ελέγχου και Διαφάνειας, η Αναλυτική Λογιστική και Κοστολόγηση, οι Ηλεκτρονικές Προμήθειες, η Οργάνωση και Λειτουργία μιας σύγχρονης Αποθήκης Υλικών και μια σειρά από άλλες προσεγγίσεις που χρησιμοποιούνται στο σύγχρονο κόσμο των «Οργανώσεων» του Δημόσιου ή Ιδιωτικού Τομέα.
Για να μη «βυζαντιολογούμε» και εμείς παραθέτουμε μια συγκεκριμένη πρόταση για τη λειτουργία ενός Σύγχρονου και Δημοκρατικού Δήμου. Για όλα όσα περιλαμβάνονται περιληπτικά στο διάγραμμα * με τη μορφή «bon-fish - ψαροκόκαλο» υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση αλλά και εφαρμοσμένη πρακτική με παραδείγματα, φόρμες και εργαλεία.
Παναγιώτης Βορριάς
Πρόεδρος
* Πατήστε πάνω στο σχεδιάγραμμα για μεγέθυνση
